اصولاً یکی از راه‌های دوستیابی به خصوص در بین افرادی که معذوریت‌هایی در خانواده دارند و خجالتی و کم‌رو هستند استفاده از اینترنت است.
در بسیاری موارد افراد با هم دوست می‌شوند و ارتباط معمولی دارند اما وقتی این ارتباط بیشتر می‌شود و دو طرف، جنس مخالف باشند وابستگی ایجاد می‌شود که به راحتی نمی‌توانند از یکدیگر جدا شوند.
این دوستی‌ها به علت اینکه خانواده در تحقیقات آن دخیل نیستند ممکن است به فرد آسیب بزند و دو طرف با هم دوست شوند در حالی که این ارتباط بنیان و اساس درستی ندارد و مشکلات گذشته ممکن است کتمان شود. به عنوان مثال آقا یا خانم ممکن است قبلاً ازدواج کرده باشند اما بروز ندهد.
این روانشناس تصریح کرد: این افراد پس از دوستی‌های اینترنتی وقتی همدیگر را بیرون ببینند به هم وابسته می‌شوند و آسیب‌ها از همین جا است که آغاز می‌شود. گاهی کار به مسائل جنسی هم می‌رسد چرا که خانواده در آن نقشی ندارد.
وی اضافه کرد: البته گاهی این دوستی‌ها به ازدواج هم می‌رسد اما به دلیل اینکه در ازدواج موضوعات مهمی از جمله سن، توانایی‌های شغلی، خانواده، طبقه اجتماعی و سطح سواد و حتی چهره و فیزیک افراد از اهمیت بالایی برخوردار است ممکن است به علت محبت ایجاد‌شده بین دو طرف این مسائل در نظر گرفته نشود.
قلمبر با بیان اینکه بیشتر افرادی که به دنبال این روش می‌روند کسانی هستند که در برقراری ارتباط سالم دچار مشکل هستند خاطرنشان کرد: والدین باید در خانواده به بچه‌ها یاد دهند که نیازها و خواسته‌هایشان را بتوانند در جامعه عنوان و از لحاظ اجتماعی و فردی ابراز وجود کنند چرا که برخی افراد حتی در برقراری ارتباط سالم هم دچار مشکل می‌شوند که ریشه آن به خانواده برمی‌گردد.
وی گفت: برخی پسرها و دخترها چون می‌خواهند وارد دنیای هم شوند اقدام به برقراری ارتباط اینترنتی می‌کنند که وابستگی ایجاد می‌شود. به عنوان مثال دختر و پسری پس از 18 ماه ارتباط اینترنتی همدیگر را دیدند و معلوم شد که از نظر خانوادگی و طرز تفکر اصلاً با هم همخوانی ندارند اما آنها به هم وابسته شده بودند و خانواده‌ها نیز راضی به ازدواج نبودند.
این روانشناس یادآور شد: خانواده مهمترین رفتاری که باید با این موضوع داشته باشد این است که برخورد شدید و تندی با این موضوع نکند و در عین حال به صورت منطقی فرد را نسبت به رفتارش آگاه کند چرا که رفتاری شدید موجب گرایش بیشتر دختر و پسر نسبت به هم می‌شود
